Στο άκουσμα της φράσης “θερινή ακαδημία τζαζ” η “καλοκαιρινό τζαζ σεμινάριο” έρχεται λίγο στο μυαλό μια κάποια “ακαδημαική”, ίσως και λίγο αυστηρή κατάσταση. Μην έχοντας ξαναβιώσει κάποια ανάλογη εμπειρία στο παρελθόν, αυτή η εμπειρία που ζήσαμε την εβδομάδα 17-24 Ιουλίου στο υπέροχο και καταπράσινο χωριό Βαμβακού στη Λακωνία, απλά κατέρριψε τους παραπάνω προσδιορισμούς. Εξωστρέφεια, σεβασμός από όλους προς όλους, στιγμές έντονης χαράς αλλά κι έντονης συγκίνησης, επικοινωνία, δημιουργία, οικογένεια. Αυτές είναι ορισμένες από τις λέξεις που θα χαρακτήριζαν ίσως αυτά που συνέβησαν στο φετινό Impro Jazz Workshop.

Γνωρίζοντας πολύ καλά τον άνθρωπο Ανδρέα Παπαγιαννακόπουλο, είμαστε βέβαιοι πως όταν πριν 8 χρόνια ξεκινούσε στο χωριό Χόρτο του Πηλίου το πρώτο καλοκαιρινό Imrpo Jazz Workshop μέσω του Εργαστηρίου Τζαζ Αυτοσχεδιασμού που διήυθυνε τότε με έδρα το Βόλο, είχε μέσα του ονειρευτεί να δημιουργήσει αυτό ακριβώς που βιώσαμε στη Βαμβακού: μια μεγάλη, ευτυχισμένη παρέα ανθρώπων που συνεχώς διευρύνεται και βρίσκει τον τρόπο να επικοινωνήσει, να συνεργαστεί, δημιουργήσει, να ανοίξει ορίζοντες. Κι όλα αυτά με επίκεντρο τη μουσική.

Ξεκινώντας αρχικά από το Χόρτο στο Πήλιο, συνεχίζοντας με ένα βραχύβιο πέρασμα από την Αναβρυτή Λακωνίας και έχοντας βρει βάση την τελευταία διετία στη Βαμβακού, το Impro Jazz Workshop δίνει ζωή μέσα στο κατακαλόκαιρο σε αυτό το αραιοκατοικημένο ορεινό χωριό, που με τη στήριξη ορισμένων νεων ανθρώπων με καταγωγή από εκεί, προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να σταθεί ξανά στα πόδια του κι από τα πρόθυρα της εγκατάλειψης, να γίνει ένα χωρίο-πρότυπο ανάπτυξης και ζωντάνιας. Ετσι λοιπόν, για μια ολόκληρη εβδομάδα το Impro Jazz Workshop, με ρεκόρ συμμετοχών φέτος, γέμισε με μουσικές και χαρά τον τόπο. Για όσους πιστεύουν οτι όλη αυτή η διαδικασία είναι απλή, θα θέλαμε να τους ενημερώσουμε πως κάνουν λάθος. Το είδαμε δια ζώσης. Δεν είναι και το πιο απλό πράγμα να στήσεις μια εβδομάδα γεμάτη μαθήματα, δραστηριότητες, συναυλίες, να δημιουργήσεις μουσικά σύνολα με ανθρώπους που μπορεί να μην γνωρίζονται καν πριν βρεθούν στο εργαστήρι, να μπορέσεις να βρεις δίαυλο επικοινωνίας με τους κατοίκους και τους φορείς του τόπου, να οργανώσεις εν ολίγοις μια εβδομάδα διαμονής κι εργασίας για 35 ανθρώπους. Επειδή όμως, όλα τα φτιάχνουν και τα καταστρέφουν οι άνθρωποι, εδώ ακριβώς στηρίζει την επιτυχία του το Impro Jazz Workshop: στους ανθρώπους του. Στον δημιουργό κι εμπνευστή του Ανδρέα Παπαγιαννακόπουλο, που όντας ένας από τους σημαντικότερους και πλέον ακάματους εργατες της τζαζ κοινότητας στη χώρα, κάνει βήμα-βήμα, λιθαράκι το λιθαράκι το όνειρο του για τη δημιουργία μιας κοινότητας, πράξη. Στην ψυχή της διοργάνωσης Χαρά Ασημίνα, το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από όλο το δύσκολο κομμάτι του να γίνει πράξη αυτό το workshop. Στην ομάδα των καθηγητών που πρώτοι από όλους ευχαριστιούνται οι ίδιοι αυτό που συμβαίνει και αυτή την ενέργεια μεταδίσουν και στους συμμετέχοντες του σεμιναρίου, χωρίς καμία έπαρση, χωρίς καμία διάθεση διεκπεραίωσης, αλλά με μεγάλη αγάπη, δοτικότητα και ανθρωπιά. Τι να επις οταν βλέπεις το Νίκο Σιδηροκαστρίτη να διασκεδάζει σαν μικρό παιδί, το Γιάννη Παπαναστασίου να ξεσηκώνει χορούς, τον Κώστα Γιαξόγλου και τον Κώστα Πατσιώτη να είναι μέσα σε όλα, το Θάνο Δασκαλόπουλο, μόνιμο “ξεσηκωτή” και ακόμη την σπουδαία προσκεκλημένη του σεμιναρίου, τη διάσημη Αμερικανίδα κλακετίστρια Heather Cornell να προσφέρει ρίγη συγκίνησης στη διάλεξη της και να κλαίει αποχαιρετώντας την τελευταία ημέρα τους συμμετέχοντες.

Το κέντρο και η δυναμική του  Impro Jazz Workshop, όμως ήταν οι άνθρωποι που το παρακολούθησαν. Σαν να είχαν συννενοηθεί από πριν, σαν να γνωρίζονται οι περισσότεροι από πάντα, σαν να είναι κοινότητα πριν γίνουν. Άνθρωποι με μεγάλες ηλικιακές κι οχι μόνο αποκλίσεις (είδαμε να συμμετέχουν από 15χρονοι μέχρι 60αρηδες, από μαθητές λυκείου και εργάτες μέχρι καθηγητές Πανεπιστημίου) έφτιαξαν ένα κράμα χαράς και ζωτικότητας που μας εντυπωσίασε. Που μας έδωσε ελπίδα. Μαθητές Λυκείου με απίστευτο ταλέντο, άνθρωποι που βρίσκουν με τη μουσική διέξοδο από την καθημερινότητα και άλλοι που ανακαλύπτουν σε αυτήν καινούργια κίνητρα ζωής, βρέθηκαν ολοι μαζί κι έφτιαξαν ένα μικρό ανθρώπινο θαύμα στα καταπράσινα χωριά του Πάρνωνα. Κι ακόμη, είδαμε να ενώνονται μουσικοί και χορευτές, να μπαίνουν οι μεν στον κόσμο των δε με απλότητα και ανεπιτήδευτα. Όπως ακριβώς πρέπει σε δυο τέχνες που έχουν μέσα τους την τζαζ και τον αυτοσχεδιασμό και που στη χώρα μας δεν έχουν την επικοινωνία που θα έπρεπε. Αλλά αυτό είναι θέμα που μπορεί να συζητηθεί κι άλλη στιγμή.

Εν κατακλείδι, οτι συνέβη την εβδομάδα αυτή στη Βαμαβακού ήταν πολύ σοβαρό. Και αξίζει να μαθευτεί, να μεγαλώσει και να στηριχθεί από φορείς. Βλέποντας τα πρόσωπα όλων, μικρών και μεγάλων στον αποχαιρετισμό της 24ης Ιουλίου, καταλαβαινε ακόμη και ο πλέον αδαής πόσο σοβαρό και πόσο όμορφο χνάρι άφησε πίσω του το Impro JazzWorkshop. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μπράβο σε όλους κι ευχαριστούμε για την εμπειρία!!