Πολλές φορές (κυρίως μέσων των εκπομπών μας όλα αυτά τα χρόνια) έχουμε αναδείξει το γεγονός οτι οι τζαζ μουσικοί στην Ελλάδα δεν ειναι κλεισμένοι στην δική τους γυάλινη σφαίρα. Τους απασχολεί, τους προβληματίζει, τους στεναχωρεί και τους θυμώνει όλο αυτό που συμβαίνει γύρω τους και προσπαθούν μέσω της μουσικής τους να υψώσουν την δική τους φωνή προς την κοινωνία. Ακόμη κι αν αυτή η φωνή έχει μόνο νότες κι οχι στίχους. Οι Arbor είναι ένα χαρκατηριστικό παράδειγμα, μιας και πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για το πρώτο τους άλμπουμ αποτέλεσαν οι εκτεταμένες καταστροφές από τις δασικές πυρκαγιές των τελευταίων χρόνων στην χώρα μας κι οχι μόνο.

Ο κιθαρίστας Μιχάλης Τσιφτσής και ο μπασίστας Γιάννης Βαγιανός συναντήθηκαν για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2022 στο πλαίσιο των Ambrosetti Jazz Awards στην Πάρο και αμέσως “κόλλησαν”. Αμέσως μετά την επιστροφή του Γιάννη από την Ολλανδία τον χειμώνα του 2023 έστησαν το κουαρτέτο τους ξεκινώντας από συναυλίες στα μικρά jazzbar της Αθήνας και η ιδέα να μπουν στο στούνιο δεν άργησε να έρθει. Αφετηρία υπήρξαν κάποιες παάιότερες συνθέσεις και ιδέες που έφεραν στο τραπέζι ο Μιχαλης Τσιφτσής και ο Γιάννης Βαγιανός για να ακολουθήσουν στην πορεία κομμάτια που γράφτηκαν ειδικά για το σχήμα, αφού και οι δυο μουσικοί από την πρώτη στιγμή αγάπησαν αυτό το πρότζεκτ και το στήριξαν με όλη τους την ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο οτι μέσα στον Οκτώβρη, το κουαρτέτο ταξίδεψε σε οκτώ πόλεις της Ελλάδας (Πάτρα, Κέρκυρα, Λαμία, Ιώαννινα, Λάρισα, Κοζάνη, Μυστράς και φυσικά Αθήνα) παρουσιάζοντας την δουλειά του, ενώ ήδη ετοιμάζεται το υλικό για τον επόμενο δίσκο, αφού ο Γιάννης και ο Μιχάλης (αλλά και οι εκλεκτοί συνοδοιπόροι τους Γιάννης Παπαδόπουλος στο πιάνο και Νίκος Θεσσαλονικέυς στα τύμπανα) πιστεύουν πολύ σε αυτό που έχουν δημιουργήσει.

Το debut album των Arbor κινείται πολύ περιεκτικά σε αυτό που ονομάζεται modern jazz. Ηλεκτροακουστικός ήχος, σύγχρονος, με αρκετά ροκ στοιχεία αλλά και πινελιές “ευρωπαϊκής τζαζ” αισθητικής και τον αυτοσχεδιασμό να δίνει τον τόνο σε κομμάτια όπως το “Blues” που ξεχωρίσαμε από την πρώτη ακρόαση, μαζί με τα “Dream Machine” και “Poluygonal”. Οκτώ συνθέσεις, τέσσερις του Τσιφτσή και τέσσερις του Βαγιανού, στην πλειονότητα τους γραμμένες ειδικά για το σχήμα. Η μουσική είναι αφιερωμένη στην κλιματική αλλαγή και δη στις καταστροφικές πυρκαγιές που ξεπάστρεψαν τα τελευταία χρόνια τον μισό δασικό πλούτο αυτής της χώρας, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη. Ευαισθητοποιημένοι σε τέτοια θέματα και με προσωπική παρουσία κάποιων μελών του σε ομάδες διάσωσης ζώων από τις πυρκαγιές, το κοαυρτέτο των Arbor μας χαρίζει μια μουσική που δεν ξέρουμε αν και κατά πόσο είναι “διασκεδαστική”, όμως περνάει τα δικά της μηνύματα. Κι ας μην έχει στίχους. Και μιας που η λέξη Arbor σημαίνει δέντρο στη λατινική διάλεκτο, ας δούμε τον δίσκο αυτό σαν ένα σπόρο που ανθεί στα καμένα των ελληνικών δασών και οχι μόνο…